Ik was koffie
aan het zetten, en intussen liet ik hem de tuin zien, omdatik afgelopen week nogal wat uurtjes hieraan besteed had.
Ook zijn hond Borus liep na een korte tijd de tuin in, en wanneer hij van die
witte randjes in zijn ogen krijgt heeft hij meestal wat stouts gedaan.
Mijn zoon begon al te lachen, van wat nu weer.
En ja hoor, hij had een tompoes van de tafel gepikt en lekker opgesmikkeld.
De pudding zat nog aan zijn snuit, en liet van voldoening nog een boertje!
Maar je kan niet boos op hem worden. We hebben hier echt om gelachen.
Het is echt een ondeugende rakker!
daar kun je toch ook niet boos op worden he....